«Отқан, Өтүкен» . Бұл сөздің мәнісі орталық кеңістікті меңзеп «оттың иесі, ата жұрт, бабалар кеңістігі, заман уақыттың ханы» деген мағыналы қолданыспен дамыды. Көне моңғолша Этүген (өтү+кен, отұ+қан, ұтұ+қан, эдү+ге, одұ+ға т.б. түбірлес сөздердегі клмпонетттері ұқсас), От-қан (от ошақтың иесі, кенже ұл бала) деген атаулар да осыны айғақтайды, әрі жуан-жіңішкелік түрде дамығанын көрсетеді. Бұдан қан+қан деген атау Қаған, Қаңғай деген екі тұлғада салаланып өрби дамыды. Хакасша, туваша Саян (Сайан), моңғолша Соен т.б. атауларды осы қаңғай, қаған атаулармен ұштастырсақ онда олардың мағынасы да бірдей төркіндес болмақ. |